Ks. Dz. Józef Wojciech Poeplau urodził się 3 maja 1841 roku w Człuchowie w rodzinie Zygmunta i Barbary Hoppe. Kształcił się w gimnazjium chojnickim jako stypendysta Generalnego Wikariatu (z fundacji Schultzów), od 1861 roku kontynuował naukę w gimnazjum wejherowskim, gdzie złożył egazmin dojrzałości w 1894 roku. Studiował w Seminarium Duchownym w Pelplinie i otrzymał 12 kwietnia 1868 roku święcenia kapłańskie.
Był wikarym w Grudziądzu, kuratusem Zakładu Karnego w Grudziądzu w latach 1873-75 i proboszczem w Papowie Biskupim od 29 maja 1875 roku. Pełnił obowiązki dziekana chełmżyńskiego w latach 1898-1906.
Pochodził z rodziny niemieckiej, lecz nauczył się dobrze języka polskiego i wszędzie występował jako Polak. Występował w obronie ludności polskiej, dbał, by duch polski panował w parafii. "Nie cierpiał błędnego mówienia językiem polskim". Upominał dzieci I komunijne, aby zawsze stały przy "mowie i wierze ojców swoich", a rodziców zachęcał, aby dzieci swoje uczyli kochać język polski. Był przekonany, że germanizacja pociąga za sobą protestantyzację. Szerzył polskie gazety i książki. Był przeciwnikiem katolickiej partii "Centrum" ze względu na jej obojętny stosunek do polskości, pisywał w tej sprawie do prasy niemieckiej, broniąc sprawy narodowej. Dążył do tego, aby kolonizacja niemiecka nie miała przystępu do parafii, aby żadne gospodarstwo polskie nie przeszło w ręce niemieckie. Dlatego zaciągał pożyczki, regulował podatki, aby zagrożone gospodarstwo uratować. Władze pruskie uważały go za agitatora polskości (1903). Ofiarny na cele społeczne, przeznaczył znaczne sumy na klasztor Sióstr Elżbietanek w Chełmży.
Należał do Towarzystwa Naukowego w Toruniu w latach 1900-06, był członkiem Stowarzyszenia "Straż" (1905). Przez 31 lat prowadził papowską parafię. Zmarł w Papowie 26 kwietnia 1906 roku, w wieku 65 lat. Pochowany został na przykościelnym cmentarzu parafialnym.
H.Mross. 1995. Słownik biograficzny kapłanów Diecezji Chełmińskiej wyświęconych w latach 1821-1920.