Pierwsza wzmianka w źródłach pisanych o Falęcinie pochodzi z 1222 r. W kronikach i dokumentach wieś występowała pod nazwami: 1222 Polanche, 1438 Dietterichesdorff, Ditterichsdorff, 1510 Fallenztin, 1528 Valenczino, 1789 Falenczin, 1866 Dietrichsdorf. Prawdopodobnie w 1222 Konrad Mazowiecki nadał wieś biskupowi Chrystianowi, którą posiadał wcześniej (schyłek XII w.) Komes Żyra. W czasach krzyżackich wieś należała do komturstwa, a później do prokuratorstwa papowskiego. Przed 1505 r. wieś należała do rodziny Głuchowskich. W 1505 r. wieś przeszła na własność biskupów chełmińskich. Późniejsi właściciele to: 1570 Łukasz Głuchowski, 1697 Falęcki, Kruczyński, 1755 Wolski, 1789 Rutkowski, 1794 Szydłowski, 1802 Piniński. Według pierwszego imiennego spisu ludności przeprowadzonego w 1773 r. wieś liczyła 140 mieszkańców. Wśród nich byli m.in.: Wawrzyniec Michałowski, Łukasz Wiśniewski, Marcin Krajewski, karczmarz Bartek Kłosowski, młynarz Wojtek Jalkowski, kowal Jerzy Gorzkowski, owczarz Mateusz Kurkowski. Późniejsi właściciele wsi to: 1905 Jordan von Krocher, 1909-1934 Karl Strebe, 1934-1945 Hans Strebe. Pod koniec XIX w. Zbudowano we wsi pałac, przebudowany w latach 1915-1920. W skład miejscowości Falęcin wchodziła także Parowa Falęcka. Był to obszar, który stanowił część gospodarstwa folwarcznego.